Epiktet był z urodzenia niewolnikiem. Z uwagi na przejawiany przez niego zapał do filozofii, a może raczej wątłe zdrowie, jego pan – Epafrodyt, sekretarz gabinetu Nerona – pozwolił mu się kształcić. Wkrótce Epiktet stał się jednym z największych stoików rzymskich. Encheiridion, z którego pochodzi poniższy fragment, to zbiór pięćdziesięciu trzech maksym dotyczących życia codziennego, spisany przez jednego z uczniów Epikteta na podstawie nauk mistrza. Epiktet podkreśla w nich różnicę między rzeczami zależnymi od nas a tymi, które od nas nie zależą (i wobec
których należy zachować obojętność), oraz zachęca nas do pogodnej akceptacji własnego losu, stanowiącego cząstkę racjonalnego porządku świata.
Epiktet, Encheiridion, § 1 i 51, przeł. L. Joachimowicz, w: Epiktet, Diatryby. Encheiridion z dodaniem Fragmentów oraz Genomologium Epiktetowego, Warszawa: PWN 1961, s. 455–456 i 484–485.
Czyta prof. Witold Kopeć
Ilustracja: dexmac; pixabay.com; (licencja)
Skomentuj