Platoński dialog „Fedon” przedstawia jeden dzień z życia Sokratesa – dzień niezwyczajny, bo ostatni. Filozof, niesprawiedliwie skazany na śmierć przez sąd ateński, rozważa z uczniami relację między
duszą a ciałem. W tym kontekście formułuje – przypisywane później Platonowi – słynne argumenty za nieśmiertelnością duszy. Można zastanawiać się nad poprawnością lub siłą tych argumentów,
ale postawa Sokratesa wobec zbliżającej się śmierci budzi podziw. Filozof umiera pogodnie i bez lęku, dobrowolnie rezygnując z przygotowanej przez przyjaciół ucieczki z więzienia.
Platon, Fedon, przekład i komentarz R. Legutko, Kraków–Warszawa: Ośrodek Myśli Politycznej, Państwowy Instytut Wydawniczy i Teologia Polityczna 2017, s. 307–313 (78d–80b).
Czyta prof. Witold Kopeć
Dołącz do Załogi F! Pomóż nam tworzyć jedyne w Polsce czasopismo popularyzujące filozofię. Na temat obszarów współpracy można przeczytać tutaj.
Czyli obaj wyprzedzili i zapowiedzieli nową epokę, czasy, myślenie!
“Prorokuj do Ducha, prorokuj!” ST/NT Biblia…
Ale co z ciałem?! Czyżby zapomnieli?!…
Por. KKK, Ojcowie Kościoła Wschodu i Zachodu, “Breviarium Fidei“ and more, more, full…
“Nobody‘s perfect!“