Źródło: B. Bolzano, Paradoksy nieskończoności, przeł. L. Pakalska, Warszawa: PWN 1966, s. 31–32.
Dwie mnogości, obie nieskończone, mogą pozostawać względem siebie w takim stosunku, że z jednej strony każdy element należący do jednej z tych mnogości można złączyć w parę z jednym elementem drugiej, tak że żaden element którejkolwiek z nich nie pozostaje bez włączenia go w parę, jak również żaden nie powtarza się w dwu lub więcej parach, z drugiej jednak strony możliwe jest przy tym, że jedna z tych mnogości zawiera drugą jako pewną część jedynie, tak iż zatem wielości, które one przedstawiają, pozostają w najróżniejszych wzajemnych stosunkach, jeżeli wszystkie ich rzeczy składowe traktujemy jako równe, tj. jako jednostki.
Pobierz tekst w PDF.
Skomentuj