Ankiety Antropologia

Czy śmierć jest końcem indywidualnego, świadomego istnienia? [sondaż]

Jesteśmy ciekawi, co Czytelnicy „Filozofuj!” sądzą o istnieniu życia po śmierci. Zapraszamy do wzięcia udziału w sondażu i dyskusji na ten temat.

Co prawda dopiero za rok wydamy numer o filozofii śmierci i nieśmiertelności, ale już dzisiaj chętnie poznamy Wasze stanowisko dotyczące życia po śmierci.

Czy śmierć jest końcem indywidualnego, świadomego istnienia?

  • Tak. (59%, 119 Votes)
  • Nie. (41%, 84 Votes)

Total Voters: 203

Loading ... Loading …

Ankieta będzie aktywna do 4 listopada do godz. 23:59:59.

Zapraszamy do dyskusji, jakie argumenty przemawiają za jedną bądź drugą odpowiedzią. Wypowiedzi można zamieszczać w komentarzach poniżej lub na naszym profilu facebookowym.

Numery drukowane można zamówić online > tutaj. Prenumeratę na rok 2024 można zamówić > tutaj.

Dołącz do Załogi F! Pomóż nam tworzyć jedyne w Polsce czasopismo popularyzujące filozofię. Na temat obszarów współpracy można przeczytać tutaj.

3 komentarze

Kliknij, aby skomentować

  • Z filozoficznego, ontologicznego i empirycznego punktu widzenia nie ma praktycznie żadnych dowodów na istnienie indywidualnego świadomego życia po śmierci. Jest natomiast przytłaczająca większość dowodów potwierdzających, że śmierć kończy wszystko. Logika nakazuje założyć krytycznie, że po śmierci nie ma życia indywidualnego i świadomego. 

    Poza nadzieją na życie wieczne, umotywowaną przesłankami religijnymi czy zwykłym strachem przed przemijaniem, bardziej rozsądne jest zresztą zaakceptowanie śmierci jako definitywnego końca. Pozwala to na większą motywację i pełniejsze wykorzystanie swoich talentów, zdolności i możliwości za życia. Paradoksalnie zatem niewiara w życie po śmierci jest bardziej etyczna niż wiara w życie wieczne.

    Oczywiście nieistnienie indywidualne po śmierci nie wyklucza innych form istnienia: na poziomie molekularnym (atomy i cząstki po rozpadzie ciała powracają do przyrody), na poziomie emocjonalnym (w pamięci innych ludzi), na poziomie materialnym (w dziełach pozostawionych za życia) czy wręcz na poziomie mistycznym (jako część większej Świadomości lub większego Bytu), niemniej takie formy — nawet jeśli indywidualne — nie spełniają przesłanek istnienia świadomego. 

    Nieśmiertelne jest natomiast pocieszenie Epikura: “Póki jesteśmy, nie ma śmierci. Kiedy jest śmierć, nie ma nas”.

  • Indywidualne istnienie jako tożsamość bycia konkretną osobą, zbudowaną z przeżyć, doświadczeń, rozmyślań kończy się z chwilą tak zwanej śmierci czyli wyczerpania możliwości struktury fizycznej/biologicznej do przeciwstawiania się entropii. 

    Natomiast nie kończy się świadomość, gdyż najprawdopodobniej partycypujemy w Jednej Świadomości, która kreuje ten świat. 

    Dla mnie jedyną sensowną i prawdziwą możliwością ontologiczną jest ta której nie uwzględnia zakład/diagram Pascala, mianowicie po śmierci człowiek nie istnieje i nie kontynuuje poczucia swojego indywidualnego ” ja ” ale nadal istnieje Bóg/Absolut jako Przyczyna istnienia wszystkiego.

  • Życie poczęte nie może mieć końca, jak i świat — który może przeminąć, ale i tak ciągle jest.
    Moje indywidualne i świadome życie nigdy nie przemija — ono jest.

Wesprzyj „Filozofuj!” finansowo

Jeśli chcesz wesprzeć tę inicjatywę dowolną kwotą (1 zł, 2 zł lub inną), przejdź do zakładki „WSPARCIE” na naszej stronie, klikając poniższy link. Klik: Chcę wesprzeć „Filozofuj!”

Polecamy