Czyniąc przedmiotem swych badań samą prawdę, rozświetlając drogi ku niej wiodące, tworząc teorię naukowego poznania, filozofia staje się sojuszniczką i przewodniczką wszystkich, którzy na jakimkolwiek polu dociekań ludzkich dążą ku prawdzie.
K. Twardowski, O dostojeństwie uniwersytetu
11 lutego 1938 r. zmarł we Lwowie Kazimierz Twardowski, wybitny polski filozof i psycholog.
Urodził się 20 października 1866 r. w Wiedniu. Studia odbył pod kierunkiem F. Brentana, a później W. Wundta. W 1895 został zatrudniony na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Kierował tam katedrą filozofii do 1930 r. W latach 1915–16 na Uniwersytecie Lwowskim pełnił również funkcję rektora. Założył Szkołę Lwowsko-Warszawską, grupę filozofów i logików działających w latach 1900–1939, która położyła wielkie zasługi w krzewieniu kultury logiczno-semantycznej w Polsce. Programowo walczył z irracjonalizmem i „naukowymi przesądami”, postulował odseparowywanie kwestii filozoficznych, jako naukowych, od spraw światopoglądowych, jako sfery przekonań osobistych.
Ojciec współczesnej filozofii polskiej, jak się go często określa, był też inicjatorem powstania Polskiego Towarzystwa Filozoficznego (1904). Był również twórcą pierwszego laboratorium psychologicznego w Polsce.
Wychował pokolenia filozofów. Wśród jego uczniów znaleźli się między innymi Władysław Tatarkiewicz, Tadeusz Kotarbiński, Kazimierz Ajdukiewicz, Jan Łukasiewicz i Stanisław Leśniewski, Władysław Witwicki. W swojej pracy kładł duży nacisk na upowszechnianie filozofii i popularyzację nauki.
Zachęcamy także do zapoznania się z pozycją pt. Rozum i wola. Kazimierz Twardowski i jego wpływ na kształt kultury polskiej XX wieku. Książka, wydana nakładem Wydawnictwa Academicon, poświęcona jest postaci filozofa.
Skomentuj