Kurt Gödel to wybitny austriacko-amerykański logik, matematyk, fizyk teoretyczny. Udowodnił pełność tzw. węższego rachunku funkcyjnego.
W 1931 roku opublikował pracę Über formal unentscheidbare Sätze der Principia Mathematica und verwandter Systeme I (O formalnie nierozstrzygalnych twierdzeniach Principia Mathematica i systemów pokrewnych I)
Praca ta zawiera twierdzenia o niezupełności Gödla, które stanowią obecnie podstawę w dziedzinie logiki. Odegrały ogromny wpływ na formułowanie dowodów w matematyce i w określaniu granic stosowania metod formalnych. Gödel wprowadził w pracy nową technikę dowodzenia, zwaną dzisiaj arytmetyzacją języka lub arytmetyzacją składni.
Jego promotorem był Hans Hahn, austriacki matematyk i filozof. Zaakceptował jego rozprawę jako pracę habilitacyjną. W marcu 1933 roku, na Uniwersytecie Wiedeńskim, Gödel został przyjęty jako docent prywatny (niem. Privatdozent – doktor habilitowany, miał prawo do wykładania na danym fakultecie; utrzymywany nie przez władze wydziału, a przez uczęszczających na jego zajęcia studentów). Współtworzył szkołę logicznego pozytywizmu. W 1934 roku zaczął cierpieć na uciążliwe i nawracające choroby psychiczne (przez które był zmuszony reguralnie przerywać karierę naukową), a w 1938 roku odmówiono mu możliwości wykładania na Uniwersytecie Wiedeńskim (przez Anschluss i oskarżenia o pochodzenie żydowskie). Mimo tego, w 1938 roku udowodnił niesprzeczność hipotezy continuum. W 1976 roku przeszedł na emeryturę, a w 1978 zmarł przez ciężki stan psychiczny.
Całe kalendarium możesz przejrzeć tutaj.
Dołącz do Załogi F! Pomóż nam tworzyć jedyne w Polsce czasopismo popularyzujące filozofię. Na temat obszarów współpracy można przeczytać tutaj.
Skomentuj