Śniło mi się, że siedziałem w szkolnej ławce przygotowując się do napisania wypracowania i zapytałem nauczyciela, jak się wyraża opinię.
– To bardzo trudne! – powiedział, spoglądając na mnie zza okularów, po czym dodał:
– Opowiem ci historię.
Gdy w rodzinie przychodzi na świat syn, wszyscy domownicy się radują. Jak tylko syn kończy miesiąc, wychodzą z nim i pokazują go gościom – oczekując, oczywiście, komplementów.
Jeden mówi: „To dziecko będzie bogaczem”. Po czym rodzice gorąco mu dziękują.
Drugi mówi: „To dziecko będzie wysokim urzędnikiem”. Po czym rodzice odwdzięczają mu się komplementami.
Trzeci mówi: „To dziecko umrze”. Po czym zostaje dotkliwie pobity przez całą rodzinę.
To, że to dziecko umrze, jest nieuniknione, podczas gdy to, że będzie bogaczem lub wysokim urzędnikiem może się okazać kłamstwem. A jednak kłamstwo spotyka się z nagrodą, a stwierdzenie nieuniknionego z pobiciem. Więc…
– Proszę pana, ale ja ani nie chcę kłamać, ani nie chcę zostać pobity. Co więc powinienem powiedzieć?
– W takim wypadku powiedz: Och! No popatrzcie tylko na to dziecko! O jejku jej… O jej! Oho! Hehe! He, hehehehehe!
Lu Xun, „O wyrażaniu opinii”, ze zbioru: „Wild Grass”, Foreign Language Press, Chiny 2010, przełożyła z języka angielskiego Elżbieta Drozdowska.
Lu Xun — chiński pisarz uważany za najwybitniejszego chińskiego autora XX wieku. Żył w latach 1881 — 1936. Studiował medycynę w Japonii, w Chinach pracował jako nauczyciel i wykładowca na Uniwersytecie Sun Jat-Sena w Kantonie. Założył Ligę Wolności Chin i chińską Ligę Pisarzy Lewicowych. Interesował się literaturą zachodnią (głównie Byronem, Puszkinem i Mickiewiczem). W języku polskim ukazały się dwa zbiory jego opowiadań: Lu Sün, Opowiadania, przeł. Olgierd Wojtasiewicz, Wanda Kindler, Warszawa, wyd. Czytelnik 1953 oraz Lu Xun, Opowiadania, przeł. Katarzyna Sarek, Wydawnictwo Dialog, Warszawa 2015 oraz nowela Prawdziwa historia A Q, przeł. Katarzyna Sarek, Wydawnictwo Dialog, Warszawa 2017.
Skomentuj