Pisanie życiorysu
Co trzeba?
Trzeba napisać podanie,
a do podania dołączyć życiorys.
Bez względu na długość życia
życiorys powinien być krótki.
Obowiązuje zwięzłość i selekcja faktów.
Zamiana krajobrazów na adresy
i chwiejnych wspomnień w nieruchome daty.
Z wszystkich miłości starczy ślubna,
a z dzieci tylko urodzone.
Ważniejsze, kto cię zna, niż kogo znasz.
Podróże tylko jeśli zagraniczne.
Przynależność do czego, ale nie dlaczego.
Odznaczenia bez za co.
Pisz tak, jakbyś z sobą nigdy nie rozmawiał
i omijał z daleka.
Pomiń milczeniem psy, koty i ptaki,
pamiątkowe rupiecie, przyjaciół i sny.
Raczej cena niż wartość
i tytuł niż treść.
Raczej już numer butów, niż dokąd on idzie,
ten za kogo uchodzisz.
Do tego fotografia z odsłoniętym uchem.
Liczy się jego kształt, nie to, co słychać.
Co słychać?
Łomot maszyn, które mielą papier.
W. Szymborska, Pisanie życiorysu, [w:] tejże, Ludzie na moście, Warszawa 1986, Czytelnik
Poczytaj w F!:
Natasza Szutta: Syzyf a sens życia
Jerzy W. Gałkowski: Warto pytać o sens życia?
Adriana Warmbier: Tożsamość narracyjna i rozumienie samego siebie
Jacek Jaśtal: Pieniądz to czas
Piotr Bartula: Świadomy Człowiek na ławie oskarżonych
Senat Rzeczypospolitej Polskiej uchwałą z dn. 16 listopada 2022 r. ogłosił rok 2023 Rokiem Wisławy Szymborskiej, noblistki, poetki, której wiersze przepełnione są filozoficznymi treściami.
Prowadzenie portalu filozofuj.eu – finansowanie
Projekt dofinansowany ze środków budżetu państwa, przyznanych przez Ministra Edukacji i Nauki w ramach Programu „Społeczna Odpowiedzialność Nauki II”.
Skomentuj