Źródło. Antygona, przeł. A. Libera, w: Sofokles, Tragedie, t. I, Warszawa: PIW 2018, s. 245–247.
Wiele na świecie mocy jest,
Lecz człowiek to potęga.
On nawet zimą, nawet w deszcz
I kiedy wicher wieje,
Nie lęka się wzburzonych fal
I w siną dal wypływa.I ziemię, to najstarsze z bóstw,
Podporządkował sobie,
Wytrwale orząc ją co rok –
Zmieniając ugór w pole.Człowiek przemyślnie chwyta też
Wszelką zwierzynę dziką:
W kniei, na łące, w głębi wód,
I w chmurach, i w przestworzu.Zastawia sidła, łowi w sieć
I puszcza śmigłe strzały;
I żaden ptak, i żadna z ryb
Nie zdoła mu się wymknąć.Ujarzmia konie, ćwiczy je
I byki w jarzmo bierze;
A oswoiwszy, każe im
Pokornie sobie służyć.Wynalazł mowę, lotną myśl
I prawo – by żyć zgodnie.
I wybudował sobie dom,
Ażeby się w nim chronić:
Przed skwarem lata, chłodem zim,
I deszczem, i wichrami,
A także, by w zaciszu tym
Obmyślać nowe plany.Umie wyczytać przyszłość z wróżb,
Umie się z chorób leczyć;
Lecz śmierci – nie potrafi zmóc;
Jej oprzeć się nie może.Tak uzdolniony, zmyślny tak,
Używa swojej sztuki
Dla dobra, ale i dla zła,
Bezwiednie lub świadomie.Ten, co głęboko bogów czci
I ziemskich praw przestrzega,
Wysoko zajdzie, będzie kimś,
I miasto hołd mu złoży.Natomiast ten, co w pysze swej
Porzuca cześć i wiarę,
Nie będzie poważania miał
I pójdzie w zapomnienie.Niech mnie przed takim chroni los!
Nie mieć z nim nic wspólnego!
Pobierz tekst w PDF.
Człowiek to potęga ale i “nędzny robak”. Dr Paul, witamy po dłuższej niebytności. Cóż to był za jej powód?
Oj może kiedyś za jego czasów to tak, lecz kolejne stulecia to jest totalna porażka, upadek oraz ludzka nieszczesliwosc podwojona!
RIP człowiekowi/ludzkości!