Brzytwa Ockhama – maksyma, której nazwa nawiązuje do myśli Wilhelma Ockhama; głosi że przy wyjaśnianiu wszelkich zjawisk należy dążyć do możliwie jak największej prostoty, a w związku z tym także nie postulować istnienia bytów, których istnienie jest niekonieczne w danym systemie. (J.D.)
#ontologia
Powrót do Słownika > tutaj
Brzytwa ta jest ciekawym zagadnieniem, jest ona nadużywana.
Podobnie Schopenhauer zwraca w swojej metodologi uwagę, że Kant wprowadził zasadę wyszczególniania wszystkich bytów koniecznych.
Nie można więc pominąć żadnego.
Ta zasada (niem. Satze) pojawia się w obu jego krytykach A/B. To krótkie zdanie brzmi następująco:
Immanuel Kant, Gesetz der Specification (Zasasa wyszczególnienia).
Transcendentalna nauka o metodzie.
„Jest tu jednak sprawą bardzo ważną, żeby poznania, różniące się od innych swoim rodzajem i pochodzeniem, wyróżnić oraz baczyć pilnie, by się one nie zlały w jakąś mieszaninę z innymi, z którymi zazwyczaj łączą się w użyciu. To, co czyni chemik przy rozbiorze materii, matematyk zaś w swej czystej teorii wielkości, w jeszcze większym stopniu stanowi zadanie filozofa, który chce w sposób pewny określić udział, jaki określony, specjalny rodzaj poznania ma w skierowanym w różne strony zastosowaniu intelektu, a także pragnie ocenić własną wartość i wpływy.” [a843 b871]
Entium varietes non temere esse minuendas — Nie należy lekkomyślnie zmniejszać liczby rodzajów istot [a656 b684]
Źródło: Krytyka Czystego Rozumu [w:] Kant – Dzieła Zebrane t. II z VII.
Wielką ironią losu w tym wszystkim jest to, że Ockham był franciszkaninem.