[…] dzielność etyczna jest trwałą dyspozycją do pewnego rodzaju postanowień, polegającą na zachowywaniu właściwej ze względu na nas średniej miary, którą określa rozum, i to w sposób, w jaki by ją określił człowiek rozsądny.
Arystoteles, Etyka Nikomachejska 1107 a, tłum. D. Gromska, Warszawa 1956.
Skomentuj