9 czerwca 1875 r. – zmarł Karol Fryderyk Libelt, polski filozof, działacz społeczno-polityczny, publicysta, estetyk; autor m.in. takich prac jak: Filozofia i krytyka. Pisma pomniejsze, Samowładztwo rozumu i objawy filozofii słowiańskiej. O miłości ojczyzny , System umnictwa. O panteizmie w filozofii .
Studiował na uniwersytecie w Berlinie w latach 1826–1830 (dzięki stypendium rządowemu). Doktoryzował się tam u G. W. F. Hegla. Był uczestnikiem powstania listopadowego, przez co władze pruskie ograniczały mu dostęp do nauczania. Dwukrotnie starał się o profesurę na Uniwersytecie Jagiellońskim, jednak przez swój aktywizm polityczny – bezskutecznie. Publikował m.in. w „Tygodniku Literackim” i „Dzienniku Polskim”. Był prezesem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk i współtwórcą Towarzystwa Naukowej Pomocy. Udzielał się aktywnie na płaszczyznach: oświaty, nauki i polityki.
Był filozofem mesjanistycznym, silnie zaangażowanym w filozofię narodową, która miała zapewnić niepodległość i duchową odnowę narodu polskiego. Polski naród miał swoje „mesjanistyczne posłannictwo”. W myśli filozoficznej pozostawał pod wpływem idealizmu niemieckiego, polskiego romantyzmu, francuskiego socjalizmu utopijnego i chrześcijańskiego moralizmu. Sztuce przypisywał funkcję społeczną i narodotwórczą. Jest ona drogą do ducha, który urzeczywistnia się jako prawda, dobro i piękno. Ma on postać wyobraźni, woli i rozumu.
Całe kalendarium możesz przejrzeć tutaj.
Skomentuj