Spis relacji:
Gość: dr Piotr Lipski,
Uczestniczki: Marta Hryniewicz, Zuzanna Hofman
Redaktorzy: Robert Kryński, Marta Ratkiewicz-Siłuch, Dorota Monkiewicz
Fot.: Robert Kryński, Marta Ratkiewicz-Siłuch
Ogłoszenie ws. 5 LSF można znaleźć > tutaj. Program ramowy jest > tutaj.
Gość specjalny
Lato, dobra pogoda, góry. Znaleźć w takich okolicznościach przyrody młodych ludzi głodnych filozoficznych treści i gotowych debatować na ich temat do późnych godzin nocnych to dla wykładowcy filozofii prawdziwa przyjemność. Pozostaje mi tylko ufać, że dla uczestników 5. Letniej Szkoły „Filozofuj!” spędzony w Tatrach czas był równie udany, jak dla mnie.
Piotr Lipski
Gość specjalny 5 LSF; pracownik Wydziału Filozofii KUL
***
Uczestniczki
O wartości przeżyć świadczą wspomnienia i ślady emocjonalne, które pozostają w sercu. Kilka tygodni po opuszczeniu Zakopanego wciąż uśmiecham się na myśl o spędzonych tam dniach i wiem, że ów stan rzeczy będzie trwał jeszcze bardzo długo.
Już od pierwszych chwil spędzonych w pełnym składzie wiedziałam, że jestem we właściwym miejscu i czasie, pośród właściwych ludzi. Każdy z nas był inny, mieliśmy różne cele i ambicje, a światopoglądy nie zawsze się przenikały. Nie przeszkodziło to jednak — z perspektywy czasu uważam, że wręcz pomogło — w prowadzeniu długich, pasjonujących rozmów. Myślę, że kluczową rolę odegrały tutaj wrażliwość na świat każdego z uczestników i oczywiście wspólne zainteresowanie filozofią. To właśnie dyskusje wywarły na mnie największe wrażenie pierwszego dnia. Nigdy przedtem nie miałam okazji znaleźć się w grupie kilkunastu osób, które, zachowując pełną kulturę wypowiedzi, byłyby w stanie prowadzić merytoryczną wymianę zdań. Nie wiem, co było bardziej fascynujące; obserwowanie tego zjawiska czy czynny w nim udział.
Dzięki wybornemu towarzystwu każdej aktywności towarzyszyła pewna wyjątkowa iskierka. Gra w mafię przybrała formę realnych dociekań i rozkładania na czynniki pierwsze każdego z uczestników. Dyskusje po projekcjach filmów mogły toczyć się godzinami i pomimo skrajnie różnych interpretacji — wciąż zachowywały poziom. Świetnie prowadzone i ciekawe wykłady praktycznie zawsze trwały dłużej, niż było to zaplanowane, przez toczącą się w trakcie debatę. A wyprawy w góry? To była magia. Urzeczywistnienie skrytych głęboko w duszy pragnień, które nagle przybrały fizyczną formę. Połączenie niesamowitych widoków, odciążającego zmysły zmęczenia fizycznego i dysput filozoficznych było czymś, czego potrzebowałam całe życie i do momentu doświadczenia nie zdawałam sobie z tego sprawy. Wędrowaliśmy i wędrowaliśmy, a każdy kolejny dzień niósł za sobą nowe piękno świata materialnego oraz duchowego.
Letnia Szkoła „Filozofuj!” dała mi pokaźnych rozmiarów bagaż nowych doświadczeń, wiedzy, a także motywacji. Motywacji do dalszego działania, odkrywania siebie oraz świata. Chociaż nie brakowało mi jej już wcześniej, po wyjeździe z Zakopanego przybrała inny, jeszcze głębszy format. Jestem wdzięczna, że mogłam brać udział w tym wydarzeniu i poznać tylu inspirujących ludzi. Mam na myśli nie tylko swoich rówieśników, ale też towarzyszącą nam kadrę.
Marta Hryniewicz
absolwentka Technikum Ekonomicznego w Bartoszycach
***
Podczas 5. Letniej Szkoły „Filozofuj!” miałam przyjemność uczestniczyć w inspirujących zajęciach i poznać fascynujących ludzi. Atmosfera była pełna entuzjazmu i otwartości na dyskusje, dzięki czemu każdy z uczestników miał szansę swobodnie wyrażać swoje myśli, zadawać pytania i angażować się w rozważania, co tworzyło inspirujące środowisko do głębokiej refleksji i rozwoju filozoficznego myślenia. Było to niezwykle budujące móc ponownie spotkać się z uczestnikami z ubiegłej edycji LSF. Właśnie dzięki tej szkole udało mi się zacieśnić więzi z ludźmi o podobnych zainteresowaniach. To nie tylko wspaniałe miejsce do nauki, ale również okazja do rozwijania umiejętności społecznych. Jesteśmy teraz jak rodzina filozofujących umysłów, gotowych wspólnie eksplorować głębokie myśli i idee.
Zuzanna Hofman
absolwentka szkoły podstawowej creoGedania w Gdańsku
Redaktorzy
Już po raz piąty Letnia Szkoła „Filozofuj!” łączy filozofowanie z wypoczynkiem w górach. Tym razem miejscem tego „połączenia” była stolica Tatr – Zakopane. W tym roku przyjechało 11 młodych osób, w tym 8 drugi raz – rok po roku. To najlepszy komplement dla organizatorów. Bardzo dziękuję wszystkim Uczestnikom za zaufanie i znaczny udział w budowaniu świetnej atmosfery Szkoły – przyjacielskiej, pełnej pasji poznawczej.
Dziękuję prowadzącym warsztaty – szczególnie Piotrowi Lipskiemu, który zajmująco wprowadzał nas w świat zagadnień epistemologicznych. Mamy wielkie szczęście, że zaproszeni wykładowcy zawsze wnoszą do szkoły coś ekstra. Oprócz niezwykle interesujących rozmów offtopic Piotr zaserwował nam ucztę astronomiczną, bo zabrał ze sobą… swój teleskop. Dzięki temu po raz pierwszy na własne oczy zobaczyłem Wenus w postaci nie kropki na nieboskłonie, ale małego sierpika (taki sierp Księżyca w pomniejszeniu). Oglądanie kraterów na księżycu też przyprawiało o ciarki. Dziękuję także Jakubowi Prusiowi i Ewie Odoj, którzy wpadli do nas na krótko, ale ich warsztaty bardzo ubogaciły intelektualnie naszą szkołę. Niełatwo jest prowadzić warsztaty na LSF – Jakub to znał sprzed roku, bo wówczas miał cykl warsztatów, a Ewa przekonała się w tym roku. Praktycznie nie możesz przerobić połowy zaplanowanego materiału, bo Uczestnicy mają niezliczoną ilość pytań i raz po raz wybucha dyskusja.
Dziękuję Koleżankom i Kolegom z redakcji, Załogi F!. Marcie – głównej organizatorce i centrum dowodzenia Szkołą, która tak już przyzwyczaiła nas do perfekcyjnej organizacji, że miało się wrażenie, jakby całe to przedsięwzięcie działało się na zasadzie jakiejś Leibizniańskiej harmonii przedustawnej. A jednak wiem, że to jest ogromny wysiłek i determinacja, za którą jestem ogromnie wdzięczny. Podziękowania kieruję też do Doroty – kierowniczki wypoczynku. Świetna robota skutkująca poczuciem bezpieczeństwa wszystkich uczestników Szkoły. Tradycyjnie też (tak jak w zeszłym roku) Dorota imponowała paradami bramkarskimi, dzięki którym moja drużyna mogła cieszyć się ze zwycięstwa w dorocznym finale ligi mistrzów LSF. Nawiasem mówiąc, w finale spotkała się drużyna Kadry z drużyną Uczestników. Wygrała – jak wspomniałem między wierszami – drużyna Kadry, ale to tylko dzięki spektakularnym transferom Mateusza i Maćka do naszego składu. Dziękuję Arturowi, który jest naukowym filarem Szkoły i Redakcji. Ale nie tylko. Jest autentycznym pasjonatem filozofii i wiedzy w ogóle, co czyni go jednym z najlepszych jej popularyzatorów, a do tego zawsze można liczyć na jego zaangażowanie, otwartość, mądrość i koleżeństwo. Dziękuję, Artur! Podziękowania należą się też Konradowi, który nie uczestniczył w LSF, ale walnie przyczynił się do organizacji, Mirze, której też zabrakło pod Giewontem, ale to dzięki Niej obnosiliśmy się po górach i Zakopanem w pięknie zaprojektowanych koszulkach z logo „Filozofuj!” i motywem graficznym Szkoły, oraz całemu Zespołowi, który został w Lublinie – dzięki Wam podczas LSF wszystkie dzieła Fundacji Academicon mogły bez przerwy się rozwijać.
Na koniec dzięki należą się mojemu 9‑letniemu synowi Adasiowi, który uczestniczył w LSF i był dzielny. Jakież było moje zaskoczenie, gdy pewnego razu zobaczyłem, że na tablecie króluje nie Fortnite, nie Minecraft, nie Roblox, ale notatki z warsztatów Artura Szutty na temat etyki sztucznej inteligencji! WOW! Takie rzeczy się filozofom nie śniły.
Robert Kryński
redaktor „Filozofuj!”
***
Ogromną radość sprawiło mi zobaczenie po raz drugi tych samych twarzy na kolejnej edycji LSF. Cieszy, że zeszłoroczni uczestnicy nawiązali tak silne więzi przyjaźni, że relacje te przetrwały okrągły rok mimo tego, że młodzież pochodziła z różnych stron Polski. Zebrali się i znów chcieli spędzić ze sobą czas na wspólnym filozofowaniu w górach. Zachwycająca była też ich otwartość i empatia – bardzo starali się, by nowi uczestnicy czuli się tak samo dobrze w ich gronie, jak oni sami.
Ludzie to niewątpliwie największa wartość Szkół. Mamy do niech szczęście: zarówno do uczestników (wspaniałych kulturalnych młodych entuzjastów), jak i do gości (kompetentnych i do tego bardzo otwartych, zarażających pasją badaczy). Piękne otoczenie i pozostałe atrakcje to tylko dodatek, co mieliśmy okazję zaobserwować, gdy młodzież, mając do wyboru z jednej strony zwiedzanie zakopiańskich zabytków i muzeów, a z drugiej strony dyskusje, niezawodnie wybierała to drugie.
Marta Ratkiewicz-Siłuch
redaktorka „Filozofuj!”
Jak co roku z ogromną przyjemnością wzięłam udział w „Letniej Szkoły Filozofuj”. Cieszyłam się na przyjazd, bo większość uczestników to osoby znane mi z poprzedniej edycji, z którymi świetnie można się dogadać i przede wszystkim – pofilozofować. W tym roku dołączyli też nowi uczniowie i uczennice i dzięki temu, że grupa naszych uczestników LSF jest otwarta i życzliwa, szybko poczuli się na miejscu, jako ważna część społeczności.
Patrząc na młodych ludzi biorących udział w LSF, najbardziej imponuje mi w nich to, że nie tylko są przygotowani merytorycznie oraz mają naprawdę szczerą ochotę na dociekanie prawdy. Najbardziej rzuca się w oczy wysoki poziom kultury osobistej, gdy młodzież dyskutuje ze sobą i ma sprzeczne opinie, a nadal atmosfera jest pełna szacunku dla rozmówcy. Naprawdę wiele środowisk mogłoby wziąć przykład z takiego sposobu dyskutowania, jaki prezentuje młodzież z LSF. Mówiąc o samym wyjeździe, to wędrówki górskie, inspirujące zajęcia z akademickimi dydaktykami z charyzmą oraz wszechobecny duch filozofii to przepis na ten świetny wyjazd. Zapraszamy na kolejne edycje i jeśli ktoś chce naprawdę zanurzyć się w filozoficznych dociekaniach z osobami podobnymi do siebie, na LSF będzie miał do tego najlepszą sposobność. Dziękuję serdecznie Organizatorom i Uczestnikom.
Dorota Monkiewicz
kierowniczka 5 LSF
redaktorka „Filozofuj!”
Skomentuj