Trudno nie zauważyć, że to wyjazdy konferencyjne organizują życie znakomitej większości filozofów. Oczywiście chodzi nie tylko o Światowy Kongres Filozofii, ale uczciwie trzeba przyznać, że najłatwiej dać się skusić perspektywie wygłoszenia referatu na tle Partenonu (Ateny 2013) czy też możliwości zwiedzania zakamarków Zakazanego Miasta w przerwie między obradami (Pekin 2018).
Długi czas oczekiwania na kolejny kongres, który odbędzie się na Antypodach (Melbourne 2023), też można spędzić w podróży. W tym celu wystarczy regularnie sprawdzać ogłoszenia o nadchodzących konferencjach, które bardzo przypominają foldery turystyczne z ofertami all-inclusive. Organizatorzy nie tylko opisują trasy planowanych wycieczek i jadłospisy wystawnych kolacji, ale także obiecują, iż „pokryte zostaną koszty podróży i zakwaterowania dla autorów najlepiej ocenionych abstraktów”. Te zabiegi skutecznie zagłuszają wątpliwości potencjalnych prelegentów. Nawet jeśli podejrzewają oni, że podczas swoich wystąpień nie zaproponują niczego przełomowego.
Tak rozumiana „turystyka” rozwija się w najlepsze. Według krytyków na jej korzyść przemawia fakt, że w odróżnieniu od „turystyki transplantacyjnej” jest przynajmniej legalna. Jednak takie postawienie sprawy jest zbyt ostre. Filozofowie powinni w końcu zacząć postępować zgodnie z hasłem ze starej reklamy i „podarować sobie odrobinę luksusu”, choć ostatecznie jest coś dziwnego w decyzji o locie na drugi koniec świata, żeby wygłosić wykład o Kancie. Trudno przecież o gorszego patrona dla tego typu podróży.
Błażej Gębura – Doktor filozofii. Zajmuje się filozofią religii i metafilozofią. W wolnych chwilach rąbie drewno i nałogowo czyta powieści szpiegowskie. Hobby: pisanie i jazz.
Kolejny felieton z cyklu „Niepotrzebne skreślić” ukaże się za dwa tygodnie.
Skomentuj