Tabula rasa jest terminem oznaczającym pustą kartkę lub pustą tablicę. Do pojęcia tego odwoływał się John Locke w Rozważaniach dotyczących rozumu ludzkiego, tłumacząc swoje stanowisko empiryzmu genetycznego. James Mill, ojciec Johna Stuarta Milla, zgadzał się z tym poglądem i postanowił sprawdzić go eksperymentalnie na swoim synu. Chciał, żeby mały John wyrósł na geniusza. Wobec tego zabronił mu utrzymywania kontaktów z rówieśnikami, aby nie przejął od nich złych nawyków i poświęcił się nauce. Można uznać, że eksperyment się powiódł – w wieku trzech lat Mill junior nauczył się starogreki, a w wieku siedmiu czytał w oryginale pisma Platona. Ba, nawet jeszcze przed ukończeniem dwudziestu lat został uznany za jednego z ważniejszych myślicieli swoich czasów.
Źródło: I. N. Warburton, Krótka historia filozofii, tłum. S. Lipnicki, Warszawa 2020, s. 145–146.
Opracowanie: Karolina Kołaczek
Nie. Jednak to nie tak… prędzej geny etc.